Het verhaal van Veerle
Zoals ik regelmatig hoor van anderen, verging het mij ook. Ik ben nooit slank geweest maar de laatste jaren ging het echt wel bergaf. Ik heb het hele gamma diëten doorlopen, Weight Watchers, Dukan en zelfs een tijdje met een personal coach gewerkt. En dat lukte vrij goed, ik verloor meestal wel zo’n 10 tot 15 kilo. Maar helaas waren dit nooit een blijvertjes en het welbekende jojo-effect sloeg telkens weer toe omdat ik na een tijdje weer in mijn oude slechte gewoontes verviel.
Anderhalf jaar geleden ben ik van job veranderd en van een vrij toxische omgeving in een heel leuke familiale werksfeer terecht gekomen. Door de stress op mijn vorige job, nam ik mijn toevlucht in eten, fout eten. Ik zag er niet meer uit en voelde mij moe, humeurig en sliep heel slecht. Het was echt meer dan genoeg geweest. Bovendien zorgde mijn nieuwe werksfeer voor een prima motivatie om wat aan mezelf te doen.
Maar hoe ging ik het aanpakken?
Het prille begin
Keto is niet echt bekend in Vlaanderen, maar via social media had ik het wel al eens zien passeren. Het idee dat het eerder een verandering van levensstijl is, geen diëet, had mij nogal snel in de ban. Ik snapte dat ik eerst goed moest weten waar ik aan begon en schafte mij een paar boeken aan, op dat moment nog voornamelijk Amerikaanse boeken. Ik heb die 3 boeken waarschijnlijk wel 100 keer doorgelezen. En beetje bij beetje kreeg ik het gevoel: dit is het!
De sleutel tot keto is planning en organisatie wat helemaal in mijn straatje past. En zelf zoveel mogelijk koken en laat ik nu net een fan zijn van kokkerellen! Dus daar ging ik, gedaan met suiker en koolhydraten. Mijn eerste “wat ga ik deze week eten” lijstje ging vlot en al snel had ik ontbijt, lunch en avondeten voor de week gepland. Gelukkig had ik mij goed op voorhand ingelezen want inderdaad, die eerste week was heel raar. De ontwenning van suiker ging gepaard met hoofdpijn, duizeligheid en spierpijn. Maar ik zette door en na een paar dagen werd mijn doorzetting beloond: het was gelukt, ik zat in Keto-modus!
Eind april heb ik geïnvesteerd in een loopband en daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad. Ik loop elke week een 4 à 5 keer, tussen de 30 en 45 minuten. Ik doe het rustig aan, met de tablet erbij, eerder gefocust op vetverbranding. Na een paar maand was het verschil duidelijk merkbaar, de vele trappen op het werk waren geen marteling meer.
Nog een stapje verder
Tegen september wou ik toch nog een beetje verder gaan en voerde intermittend fasting in: 16 uur vasten en 8 uur om te eten. Ik heb ervoor gekozen om het ontbijt over te slaan en begin pas rond 12u met de lunch. Koffie en thee helpen heel goed om de ochtend door te komen. Rond 16u eet ik een kleine snack, meestal wat ontbijtspek, een psyliumbroodje, een kaasbroodje,… En dan zorg ik ervoor dat ik vóór 20u mijn avondeten op heb.
Hoe het nu gaat?
Wel, het gaat heel goed. Het is ondertussen al een jaar geleden dat ik besloot met keto te beginnen en het heeft mij geen windeieren gelegd. Het gaat op alle vlakken goed, zowel fysiek als mentaal. Ik ben energieker en heb geen suikerdips meer maar een fijn en constant energieniveau de hele dag door. Tot ’s avonds, wanneer al het werk erop zit, heb ik wel een gezond moe-gevoel. Daardoor slaap ik ook veel beter, eindelijk! Mijn spijsvertering is er eveneens op vooruit gegaan, geen opgeblazen gevoel meer. En natuurlijk ben ik ook afgevallen, 25 kilo om precies te zijn en voor mijn gevoel met weinig moeite.
Maar ook mentaal gaat het stukken beter, ik ben rustiger geworden en kan nu heel gemakkelijk “nee” zeggen wanneer er weer verjaardagstaart is op het werk. Ik besef namelijk wat suiker doet dus weiger ik met veel plezier alle zoetigheden maar ga zo af en toe wel eens voor een wijntje of een jenever. Life is good!